Το έκτο βιβλίο της Πολιτείας του Θεού (De civitate Dei) γράφτηκε το 417 μ.Χ. Ο Αυγουστίνος κατηγορεί εκείνους

που πιστεύουν πως οι ρωμαϊκές θεότητες προσφέρουν μια ευτυχισμένη ζωή. Με επιχειρήματα στρέφεται ενα-

ντίον της διδασκαλίας του Βάρρωνα και του Σενέκα και κηρύττει πως η ευτυχία βρίσκεται στην εν Χριστώ ζωή

και πως ο Κύριος είναι Εκείνος που προσφέρει την ευδαιμονία, τη λύτρωση και την αιώνια ζωή. Ο Χριστιανός

φιλόσοφος υποστηρίζει πως η θεολογία των Εθνικών έχει σαθρές βάσεις, καθώς στηρίζεται στους μύθους και

είναι αποκύημα της ανθρώπινης φαντασίας, εν αντιθέσει με την αλήθεια, την οποία αποκαλύπτει η χριστιανική

φύση. Καταληκτικά, τονίζει τις απάτες και τον μοχθηρό ρόλο των δαιμόνων, οι οποίοι οδηγούν τους ανθρώπους,

που απομακρύνονται από την αληθινή πίστη, στην πλάνη και στην αιώνια καταδίκη.